|
Arromanches
PORT WINSTON (Mullberry) "Marquette in museum"
Het model van de haven werd in 1948 gemaakt in New York in opdracht van de Britse Regering die het in 1956 als geschenk aanbood aan het museum. Bovenaan rechts ziet u, in het bruin geschilderd, 17 oude koopvaardijschepen en een afgedankte kruiser die na vele jaren trouwe dienst op eigen kracht het Kanaal overstaken en vervolgens op de rotsige zeebodem van de Calvados tot zinken werden gebracht. Ze vormden zo een eerste golfbreker waarachter de schepen konden schuilen. Meteen daarna werd deze golfbreker verstevigd met enorme caissons die de codenaam "Phoenix" meekregen. Deze caissons waren uit beton vervaardigd en wogen tussen 1600 ton voor de kleinste en 7000 ton voor de grootste. Hun afmetingen waren even indrukwekkend: 72m lang, 20m hoog en 17,5m breed voor het grootste type. Ze werden elk door drie sleepboten het Kanaal over gesleept aan een gemiddelde snelheid van 3 knopen. In totaal werden er 108 tot zinken gebracht om uiteindelijk een 8 km lange golfbreker te vormen. De verste caissons bevinden zich op 2 km van de kust wat een totale oppervlakte geeft van 500 hectaren, bijna tweemaal zo groot als de haven van Dover en met dezelfde capaciteit als die van Gibraltar. Vandaag blijven er nog 24 van deze caissons over in min of meer goede staat. De meeste caissons werden na de oorlog verwaarloosd en hebben de jarenlange blootstelling aan weer en wind niet overleefd. Logisch als men bedenkt dat ze enkel drie maanden dienst hoefden te doen. Uiteindelijk zal de haven tot 19 november 1944 gebruikt worden. Gelijktijdig ging men van start met de constructie van drie aanlegkades bestaande uit drijvende stalen platformen, elk verankerd door vier enorme hydraulische pylonen, waardoor ze de beweging van het getij konden volgen. De langste had een totale lengte van ongeveer 750mtr. Ze werden aan land verbonden door middel van drijvende wegen, vervaardigd uit stalen traveeën en drijvend op betonnen en stalen vlotters. Op deze manier werden er vier wegen aangelegd. Twee voor de hoofdkade om een verkeer in beide richtingen te verzekeren en waarover alle voorraden aan wal werden gebracht. De laterale kades hadden elk één drijvende weg; één voor zware voertuigen zoals tanks, vrachtwagens en bulldozers en de andere voor lichte voertuigen zoals jeeps, motorfietsen of ziekenwagens. Daarnaast werd er ook beroep gedaan op talrijke kleine bootjes en 350 DUKWs; amfibische vrachtwagens die zowel op zee als op land konden worden ingezet en die de grote cargoschepen moesten ontladen. Op bepaalde momenten bevonden zich tezelfdertijd meer dan 280 schepen in de haven zodat op eind oktober 220.000 manschappen, 39.000 voertuigen en 110.000 ton goederen aan land waren gebracht. Als bescherming tegen luchtaanvallen werden 150 luchtafweerkanonnen van Zweedse makelij op de caissons geplaatst. Tevens hielden een honderdtal ballonnen een gelijk aantal stalen kabels in de lucht wat het de Duitse jachtvliegtuigen onmogelijk maakte op lage hoogte aan te vallen. 's Nachts werd de activiteit in de haven verborgen door een kunstmatig rookgordijn. De kunstmatige haven van Arromanches heeft zo een onmiskenbare rol gespeeld in de gigantische operatie die de bevrijding van Europa tot stand bracht.
|
