Al Brodbeck de man die per vergissing moest sterven

 

 

  Pfc. Alvin A. Brodbeck.

 

 

 

 

Graf 5 in de 18de rij van vak C is de laatste rustplaats van soldaat 1e klas Alvin A. Brodbeck, een huisvader uit Louisville, Kentucky, die door een administratieve vergissing onder de wapenen werd geroepen en vervolgens - alweer per vergissing - werd ingescheept naar Europa, waar hij in 1945 werd geveld door een kogel uit een SS-geweer.

Al, of Butch, zoals hij in zijn familie werd genoemd, was 24 jaar oud en had uitstel van militaire dienst omdat hij als werktuig­bouwkundig ontwerper voor een Amerikaanse liftenfabriek belangrijk werk deed voor de oorlogsindustrie. Hij was getrouwd en had een zoontje van twee jaar, dat - net als hij - Butch heette. De Brodbeck's hadden een stukje grond gekocht in Louisville, Kentucky, waar zij een huisje wilden bouwen. Al was al aan de tekeningen begonnen toen hij in juli 1944 tot zijn verbazing een oproep kreeg voor militaire dienst.

Wat bleek? De administrateur van zijn bedrijf had vergeten de gebruikelijke formulieren in te dienen voor de periodieke verlenging van zijn uitstel. Er was niets meer aan te doen. Een maand na D-day werd Butch als recruut opgeroepen in Camp Hood, Texas, voor een basis-training als infanterist. Na die opleiding kreeg hij te horen dat hij werd toegevoegd aan de kaderschool voor officieren bij de cartografische dienst in New Jersey, waar hij stafkaarten zou moeten tekenen.

Maar eerst mocht hij met verlof naar huis. Zijn vrouw Mildred en zijn zoontje had hij al ruim 4 maanden niet meer gezien. In de tien heerlijke dagen dat ze weer bij elkaar waren namen ze het besluit dat Mildred met de kleine Butch zouden verhuizen zodra Al in zijn nieuwe standplaats een woning had gevonden. Toen zijn verlof voorbij was stapte Al met optimistische vooruitzichten in de troepentrein die hem naar zijn nieuwe bestemming zou brengen.

Onderweg naar de oostkust bleek dat een van de dienstplichtigen in zijn coupé de bof had, waarop de hele wagon in quarantaine moest en op een zijspoor werd gerangeerd. Die manoeuvre zou voor Al fatale gevolgen krijgen, want kort daarop werd de wagon per vergissing gekoppeld aan een legertrein met reservetroepen voor het front, die de verlofgangers meenam naar New York. Alle protesten ten spijt werden ze daar aan boord van de Queen Mary gebracht en naar Europa gezonden.

 

 

 

 

In plaats van legerkaarten te tekenen in New Jersey onderging hij nu als pantser-infanterist zijn vuurdoop in het Noord­Franse Nancy, waar Al Brodbeck werd toegevoegd aan het 44e bataljon van de 6e Armored Infantry Division van het Zesde Leger. Zijn nieuwe eenheid rukte vervolgens op door Duitsland en arriveerde in april 1945 in Groitzsch (Oost-Duitsland), waar hij op vrijdag de 13e door een SS-eenheid werd doodgeschoten nadat hij zich als vrijwilliger had gemeld voor een nachtelijke actie.

Kort daarop ontving Mildred het telegram dat begon met de zin "Tot onze spijt moeten wij u meedelen...".

„Mijn wereld werd verpletterd", zegt Mildred. „Ons zoontje was bijna drie en ik zie nog zijn gezichtje met die bange oogjes, iedere keer als hij vroeg: Mammie, ga je nu alweer huilen? Na de oorlog heb ik een moeilijke tijd gehad. Overal om ons heen werden de gezinnen weer gelukkig herenigd maar ik moest alleen verder. Godzijdank heb ik de stukjes weer bij elkaar kunnen rapen en voor mijn zoon en mij een gelukkig bestaan kunnen opbouwen". Mildred werd later journaliste bij de Douglas Daily News-press in Castle Rock - vlakbij Denver, Colorado - en maakte in haar vrije tijd naam als ballonvaarster. Al Brodbeck, die aanvankelijk een tijdelijk graf kreeg in het Oostduitse Brenau, rust nu al een halve eeuw in de Limburgse aarde. Zijn vrouw bezocht hem daar voor het eerst in 1967, samen met mevrouw Liberthe Jacobs-de Graaff uit Heerlen, die het graf als 14-jarig schoolmeisje had geadopteerd. „Omdat Margraten zo ver weg is", zegt Mildred, „gaan wij elk jaar op Memorial Day terug naar Louisville, waar zijn naam staat vermeld op een gedenksteen voor de gevallenen van die plaats. Dat is dan zo'n beetje ons eigen Margraten".

 

 

Het WWII Monument in Louisville, Kentucky.

 

Top